De Wet Openbaarheid van Bestuur is ooit in het leven
geroepen om de overheid te dwingen méér openheid te betrachten. Vanuit de
journalistieke beroepsgroep is daar jarenlang voor gevochten, en de afkondiging
van de WOB in 1980 werd als een grote overwinning gevierd. Geen willekeur meer
bij het wel of niet beschikbaar stellen van stukken, geen bestuurlijke angsthazerij
meer, maar optimale openheid of transparancy,
zoals dat tegenwoordig heet.
Alleen als de staatsveiligheid in het geding is, als zware
privacy-belangen dreigen te worden geschonden of als de onderhandelingspositie
door bekendmaking van beschikbare budgetten wordt bemoeilijkt, kan een
gemeente, een provincie of de staat besluiten een overheidsstuk niet openbaar
te maken. Ook persoonlijke beleidsopvattingen van ambtenaren kunnen onder de
pet worden gehouden. Als de aanvrager van informatie het niet eens is met de
afwijzing, kan hij eerst bij het overheidsorgaan zelf in beroep gaan en dan naar
de rechter stappen.
In Amersfoort hebben de ambtenaren geen hoge pet op van de
wet die hen dwingt de burger desgevraagd te informeren. Wij van de Stadsbron lopen
steeds tegen die afwerende houding aan.
Ik wil bijvoorbeeld weten hoe de planvorming voor de
herinrichting van de Zonnehof is verlopen. Het autoloze nieuwe pleintje ligt er
sinds de voormalige bibliotheek een woongebouw voor gefortuneerden is geworden,
prachtig bij. Wat decennia nooit gelukt was, kon nu in relatief korte tijd voor
elkaar worden gebokst.
Ik misgun niemand dat pleintje voor het Rietveldpaviljoen,
integendeel: dat stukje stad is er ontegenzeggelijk op vooruit gegaan. Maar ik
wil graag weten hoe die planvorming verlopen is. Journalistieke
nieuwsgierigheid.
Foto Ron Jagers
Wat mij extra motiveert om de stukken te bestuderen is dat
burgemeester Bolsius toestemming gaf voor de vestiging van een koffieshop in
het nabijgelegen maison Härtel, maar dat hij deze toestemming weer introk toen
bleek dat het pand door de herinrichting van de Zonnehof binnen de zône van 250
meter terecht was gekomen van het Luzac college. In de gemeentelijke
richtlijnen staat dat een koffieshop zich niet binnen een straal van 250 meter
van een schoolgebouw mag bevinden.
Dus ten tijde van de aanvraag lag Härtel nog verder dan 250
meter van Luzac, maar door de herinrichting van het plein is die afstand
kleiner geworden.
Wist de burgemeester niet van de herinrichtingsplannen toen
hij zijn toestemming gaf? Of zijn de herinrichtingsplannen misschien aangepast óm
de komst van die koffieshop alsnog te dwarsbomen?
Vandaar onze vraag, op 5 september jongstleden, aan de
gemeente. Ik citeer uit mijn eigen mail: Ik
zou graag alle stukken willen inzien met betrekking tot de herinrichting van De
Zonnehof, het complete dossier vanaf de allereerste plannen. Ik kan me
voorstellen dat dat een enorme berg papier is, dus wat mij betreft hoeven ze
niet toegestuurd te worden. Als ik ze ergens op het gemeentebestuur rustig mag
inzien en van een enkel stuk een kopie mag maken, vind ik dat ook goed.
Op 25 september antwoordde
een communicatiemedewerker wiens identiteit ik omwille van de privacy niet zal
onthullen, op mijn vraag waar het dossier Zonnehof bleef:
Het verzoek over
het dossier Zonnehof staat inderdaad nog uit. Begin volgende week hoop ik er op
terug te komen, excuses dat het later is geworden.
Pas op 8 oktober – de termijn van vier weken waarbinnen
de informatie verstrekt had moeten
worden was al met vijf dagen overschreden - kreeg ik weer een bericht
van de vriendelijke medewerker: Hoi
Arjeh, We zijn de documenten aan het inventariseren. We sturen je een lijst van
documenten toe en maken vervolgens een afspraak zodat je de stukken in kan
zien. Ik hoop de lijst deze week beschikbaar te hebben, ik hou je op de hoogte.
Nog diezelfde week kwam er een rectificatie op deze
mededeling. Er wordt nog hard gewerkt om
een overzicht te maken. Ik heb begrepen dat het overzicht er eind volgende week
is.
Het is nu vrijdag 19 oktober, het einde van die ‘volgende
week’, en ik heb nog steeds niets ontvangen.
Ik word wel steeds wantrouwender. Waarom duurt het zo
lang om een – in mijn ogen – eenvoudig dossier geschikt te maken voor vreemde
ogen? Wat wordt er allemaal weggeselecteerd?
(wordt vervolgd)