tags:

Grimlach 28 Een kil en ondoordringbaar systeem

door Arjeh Kalmann
11 juli 2019om 19:13u

Ik kan me zo goed voorstellen hoe die honderden, nee duizenden, nee tienduizenden mensen zich voelen die van de belastingdienst te horen hebben gekregen dat ze ten onrechte kinderopvangtoeslag ontvangen hebben, en dat ze die moeten terugbetalen. En dan gaat het niet om honderden, maar om duizenden, ja vaak om tienduizenden euro’s.

Als zo’n blauwe brief uit je brievenbus op je deurmat valt en je de inhoud tot je genomen hebt, zie je sterretjes. In ambtelijke taal word je te verstaan gegeven dat je jarenlang te veel geld van de staat hebt gekregen, en of je dat maar stante pede wilt terugbetalen. Je denkt dat er sprake moet zijn van een misverstand, je denkt dat een simpel telefoontje genoeg moet zijn om de kwestie op te helderen, maar dan raak je in een wereld verzeild waarin je als simpele burger, als individu, helemaal maar dan ook helemaal niets voorstelt. Je loop tegen een ondoordringbare muur op.

Ik kan het weten, want ik heb het een paar jaar geleden meegemaakt. Out of the blue ontvingen wij een blauwe envelop met een belastingaanslag over het afgelopen jaar van €32.000, waar wij de decennia daarvoor ieder jaar een paar honderd euro moesten bijbetalen. Ik zag al snel dat de berekeningen op de aanslag van geen kanten klopten, dus ik begon welgemoed te mailen en te bellen.

Bellen naar de belastingdienst Utrecht betekent dat je na heel lang wachten iemand aan de telefoon krijgt die je heel vriendelijk uitlegt dat hij er niet overgaat maar dat hij ervoor zal zorgen dat je teruggebeld wordt, en als dat na twee weken gebeurt – de vervaldatum van de betaling is inmiddels verlopen – vertelt die medewerker je dat ook hij er helaas niet overgaat. En dit procedé herhaalt zich vervolgens een aantal malen.

Om te voorkomen dat een deurwaarder met een dwangbevel langskomt, vraag ik knarsetandend uitstel van betaling aan, waarna ik alsnog en met spoed alvast €9.000 moet betalen.

Uiteindelijk, na maanden van onzekerheid, krijg ik te horen dat er een verkeerd bedrag bij de afdeling administratie is ingetoetst, hetgeen tot de waanzinnig hoge aanslag heeft geleid. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik iemand benaderd heb die ik ken en die op het Utrechtse belastingkantoor werkt. Hij is er voor mij ingedoken. Hoeveel mensen hebben zo’n kruiwagen? Hoe lang zou mijn zaak geduurd hebben zonder zo’n breekijzer? Zou ik überhaupt ooit gelijk hebben gekregen?

Denk overigens maar niet dat het euvel met de vaststelling van de fout verholpen was. Het duurde daarna nog een jaar, voordat de aanslag werd kwijtgescholden en de €9.000 werd terugbetaald. De afhandeling van de door mij ingediende klacht duurde ook weer maanden, en als rentevergoeding voor het ten onrechte betaalde geld kreeg ik - val niet van uw stel -  22 euro. Een vergoeding voor geleden stress en zwaar beproefde zenuwen kent de Staat der Nederlanden niet. 

Lees de laatste alinea van de brief directeur Melssen van de centrale administratie van de belastingdienst (B/CA) maar even mee: ‘De B/CA streeft er naar de grootst mogelijke zorgvuldigheid in acht te nemen in haar werkwijze en communicatie. Voor het ongemak en ongerief dat u hierdoor hebt ervaren, bied ik mijn oprechte verontschuldiging aan’. 

Zelfs een normale excuusbrief kunnen ze bij de belastingdienst niet schrijven. Ik heb namelijk geen ongemak en ongerief ervaren doordat de B/CA naar de grootst mogelijke zorgvuldigheid streeft, maar doordat iemand bij de B/CA cijfertjes verkeerd heeft ingevuld en de B/CA vervolgens niet in staat was die fout op te sporen. Amateuristisch prutswerk, van een organisatie die ook nog eens van mijn belastingcenten wordt betaald.

Ik heb zelf mijn Kafkaëske geschiedenis inmiddels verwerkt, maar alle traumatische herinneringen komen weer boven nu ik lees over die kwestie van de teruggevorderde kinderopvangtoeslag. Er schijnt daarbij ook nog eens sprake te zijn van etnisch profileren; onder de mensen die ten onrechte van gesjoemel met het toeslag worden verdacht, zit een bovengemiddeld aantal ouders met een niet-Nederlandse achtergrond.

Je denkt dat je in Nederland in een modelstaat leeft, dat we het hier allemaal keurig voor elkaar hebben. Totdat je buiten je schuld in de klauwen van de bureaucratie belandt en erachter komt dat ons systeem kil en onpersoonlijk en ondoordringbaar is. Brrrrr.

    nog geen reacties

(maak u bekend met uw volledige naam)

opmerkingen

Steun de Stadsbron!

U steunt ons met een gift via IDeal al met een bedrag vanaf 2 euro per artikel.

Draag bij!