1 reactie

Amersfoort houdt overeenkomst met omstreden sloper geheim

door Siem Eikelenboom
18 januari 2020om 12:05u

Uit angst voor de kosten en verdere vertraging van de sloop van de voormalige ziekenhuizen Elisabeth en De Lichtenberg besloot de gemeente Amersfoort sloopbedrijf Boverhoff niet voor de rechter te slepen maar de zaak in het geheim te schikken. Dat blijkt uit onderzoek van De Stadsbron. 

  • Sloopbedrijf Boverhoff wint de aanbesteding om in Amersfoort de oude ziekenhuisgebouwen Elisabeth en De Lichtenberg te mogen slopen.
  • Maar al snel ontstaat er ruzie tussen sloper en gemeente over de uitvoering, de vondst van meer asbest en de vertraging van de sloop.
  • Partijen dreigen elkaar voor de rechter te slepen, maar ondanks de enorme vertraging schikt de gemeente het conflict in de zomer van 2018.
  • Gemeente en Boverhoff sluiten en vaststellingsovereenkomst die vervolgens geheim blijft.

Na een lange aanbestedingsprocedure krijgt sloopbedrijf Boverhoff uit Heerde op 7 juli 2015 van de gemeente Amersfoort de definitieve opdracht om de voormalige ziekenhuizen Elisabeth en De Lichtenberg op een duurzame wijze te slopen. Boverhoff wint de aanbesteding omdat het de klus kennelijk voor minder geld kan klaren dan de concurrentie. Boverhoff begint kort na 7 juli met het neerhalen van de muren van De Lichtenberg. Op 13 november 2015 meldt het AD dat de sloop van het voormalige ziekenhuis Sint-Elisabeth aan de Ringweg Randenbroek is begonnen.

IMG_1155.JPG
Sloop locatie Elisabeth. (Foto: Siem Eikelenboom)

Maar dan gaat het mis. Boverhoff krijgt het aan de stok met ingenieursbedrijf BOOT dat door de gemeente tot directievoerder van het sloopproject is benoemd. Zolang asbest zit waar het zit, is er niets aan de hand. Maar breekt het dan komen deeltjes vrij die schadelijk zijn voor de mens.  Op plaatsen waar asbest is aangetroffen moeten de slopers zich in witte pakken hijsen en de ruimte afsluiten. Om te voorkomen dat asbestvezels zich verspreiden met in die ruimte een onderdruk zijn (van minimaal 20 pascal).

Maar Boverhoff wil plafonds verwijderen ‘buiten containment’ (zonder bescherming). BOOT verzet zich daartegen en licht de gemeente in. 

Op 4 november komt Nico Kamphorst, de hoogste ambtenaar van de gemeente Amersfoort, in actie. In een brief wijst hij de sloper op het feit dat hij onderdelen alleen zonder bescherming mag verwijderen als hij met inspectie- en analyseresultaten kan onderbouwen dat die spullen geen asbest bevatten. Vervolgens moet de directie (BOOT) daarmee instemmen

‘Maar de directie heeft van u tot op heden geen onderbouwing ontvangen, noch beoordeeld, noch daar mee ingestemd’, concludeert Kamphorst. Hij wijst op nog een ander probleem: door het gesteggel over de plafonds dreigen de werkzaamheden te stagneren: ‘Wij vinden dat niet acceptabel.’ Kamphorst eist dat Boverhoff binnen drie dagen na het versturen van de brief de werkzaamheden hervat.

Harde toon Kamphorst

De harde toon van Kamphorst is begrijpelijk. Op het terrein van De Lichtenberg wil de gemeente woningen en appartementen bouwen. Met de verkoop van de woningen moet de aankoop van de leegstaande ziekenhuisgebouwen (de gemeente kocht die van ziekenhuis Meander) worden gefinancierd. Vertraging betekent dat er pas later geld in het laatje komt.

Op de brief van Kamphorst komt reactie. Niet van Boverhoff, maar van Ali Ben Daoued, partner bij De Haan Stein Advocaten & Notarissen. Sinds jaar en dag vormen Boverhoff directeur Martin Nijhof (37) en advocaat Ali Ben Daoued een vast duo, zo merken opdrachtgevers. Wie in zee gaat met Nijhoff krijgt vroeg of laat Ben Daoued op zijn dak.

Omdat hij nog nader met zijn cliënt moet overleggen, vraagt de advocaat uitstel. Op maandag 16 november bezorgt de postbode op Stadhuisplein 1 een negen pagina’s tellende brief. Hierin schuift Ben Daoud alle verantwoordelijkheid voor de gerezen problemen van tafel en legt hij de schuld bij Boot en de gemeente. 

Op basis van de zogeheten asbestinventarisatierapporten had Boverhoff er vanuit mogen gaan dat de plafonds die hij zonder bescherming had willen verwijderen geen asbest bevatten. 

De advocaat is het wel met Kamphorst eens dat inmiddels een ‘ontoelaatbare vertraging’ is opgetreden. Maar die ‘komt voor rekening en risico van de opdrachtgever’, stelt de raadsman. Volgens hem is de gemeente tekortgeschoten in de nakoming van haar verplichtingen door niet tijdig bepaalde vergunningen, ontheffingen en meldingen aan Boverhoff door te geven. Hij stelt Amersfoort dan ook aansprakelijk voor alle schade zijn cliënt door toedoen van de gemeente zal lijden. Ook vraagt hij de termijn waarop het werk moet zijn voltooid, te verlengen nu Boverhoff de afgesproken datum niet zal halen.

Met dit terugkaatsen van de bal, ontstaat een impasse. Gemeente en Boverhoff verwijten elkaar over en weer van alles. Hoe nu verder?

Impasse

Op 19 november 2015 opent Kamphorst het vuur. In een brief aan Boverhoff-directeur Martijn Nijhof klaagt hij dat uitvoering van het werk door Boverhoff ‘vanaf de start moeizaam’ verloopt. Hij stelt dat de sloper ‘nog steeds’ op essentiële punten tekortschiet in de nakoming van haar contractuele verplichtingen.  Kamphorst kaart nu ook de gebrekkige beveiliging van de sloopterreinen aan ‘en de daaruit voortvloeiende incidenten (o.a. inbraken en vernielingen)’. Door alle vertraging staat vast de contractueel afgesproken oplevertermijn niet zal worden gehaald. Kamphorst sommeert de sloper om uiterlijk 21 november de beveiliging op orde te brengen en uiterlijk 26 november de sloopwerkzaamheden te hervatten. Zo niet, dan zal de gemeente ‘alle feitelijke en/of rechtsmaatregelen’ treffen die noodzakelijk zijn om de veiligheid te waarborgen en de sanering en sloop te realiseren.

Op 24 november treffen de kemphanen elkaar op het stadhuis. Kort na dat gesprek leggen Nijhof en Kamphorst in korte brieven vast wat volgens hen die middag is afgesproken: als startdatum van de sloop blijft 1 oktober staan. Kamphorst belooft dat als de sloper voortvarend te werk gaat de gemeente bij een eventueel te late oplevering voor de eerste 22 kalenderdagen geen beroep zal doen op de korting (waarop Amersfoort volgens het contract recht heeft). In zijn brief aan Kamphorst gaat Martijn Nijhof met deze afspraak akkoord.

Alles lijkt koek en ei maar de euforie duurt niet lang. In december 2015 ontstaat bij de gemeente weer ergernis als blijkt dat de sloop nog langer duurt dan verwacht. De achterstand is dan al circa dertien weken. ‘Wij wijzen u erop dat Boverhoff conform bestek gehouden is voor eigen rekening de inzet van mensen en middelen te verhogen en de achterstand in te halen’, schrijft Kamphorst drie maanden later op 15 april 2016. Boverhoff moet uiterlijk 18 april een tijdschema aanleveren waarin hij uitlegt hoe hij de afgesproken leverdatum denkt te gaan halen. De topambtenaar eindigt zijn brief met de niet misverstane woorden: ‘Indien u aan het voorgaande niet tijdig gehoor geeft, zien wij ons genoodzaakt Boverhoff formeel in gebreke te stellen en ons te beraden op nadere maatregelen om zo nodig tijdige en correcte nakoming van haar contractuele verplichtingen af te dwingen. Wij hopen echter dat het zover niet zal hoeven komen.’

IMG_1158.JPG

Sloop locatie Elisabeth (Foto: Siem Eikelenboom)

Zover komt het niet. Maar tot een oplossing komt het evenmin. Sterker nog: het conflict wordt opgeschaald. Het is niet langer Nico Kamphorst met directeur Nijhof communiceert. Amersfoort heeft het gerenommeerde advocatenkantoor Houthoff in de arm genomen.

Namens dat kantoor neemt de in bouwrecht gespecialiseerde advocaat Janet Meesters  op 24 mei contact op met Martijn Nijhof. 

Kennelijk is er haast bij want boven de brief staat: SPOED! DIRECT IN HANDEN!  Die spoed is er inderdaad, want hoewel de datum van 18 april al lang is verstreken, heeft Boverhoff nog steeds geen geactualiseerde planning verstrekt. ‘Het werk raakt steeds verder achterop (…), u komt toezeggingen niet na en u stelt zich niet proactief op, noch in de voortgang van het werk, noch bij het accorderen van meerwerken.’ De raadsvrouwe ziet in de acht pagina’s tellende brief geen andere mogelijkheid dan Boverhoff formeel in gebreke te stellen.

In een nog dikkere brief, voorzien van een reeks bijlagen, slaat Ali Ben Daoued op 6 juni 2016 namens Nijhof terug. Ja, er is sprake van vertraging maar die is ontstaan door de ‘theoretische, tijdrovende processen’. Zijn cliënt wil niets liever dan ‘vol gas vooruit’ maar hij wordt gehinderd door de trage gang van zaken bij BOOT.

Het probleem is dat in de gebouwen veel meer asbest is aangetroffen dan was verwacht. Dat betekent meer werk en dus hogere kosten. Om die extra kosten een beetje in de hand te houden is afgesproken dat Boverhoff eerst een ‘voorsloop’ doet om te kijken hoeveel asbest op een bepaalde plaats zit. Vervolgens moet BOOT de plek inspecteren om te kijken of het klopt dat er extra asbest zit. Pas na deze inspectie kan en mag Boverhoff met de daadwerkelijke sloop beginnen.

Uiterst stuitend

Maar, zo klaagt Boverhoff, de directievoerder heeft geen mensen beschikbaar om die inspecties uit te voeren. De advocaat noemt dit in zijn brief ‘uiterst stuitend’. Boverhoff wil de opgelopen achterstand inlopen maar dit wordt het bedrijf door BOOT ‘echter onmogelijk gemaakt’.

Ben Daoued stelt dat Amersfoort 10% meerkosten moet betalen. De gemeente heeft tot uiterlijk 10 juni 2016 de tijd om hiermee in te stemmen. Anders houdt Boverhoff de gemeente aansprakelijk ‘voor de door haar geleden en te lijden schade’.

Dan volgen weken van telefoon- en mailverkeer. Op dinsdag 14 juni 2016 is weer een overleg. Er wordt afgesproken dat Boverhoff per brief zal reageren op de voortgang van het project en de problemen rond de beveiliging.

In een brief van 21 juli 2016 legt advocaat Janet Meesters namens de gemeente nog eens duidelijk vast dat Amersfoort ‘in beginsel’ de rekeningen voor de verwijdering van de extra gevonden asbest zal betalen, maar dat de gemeente niet akkoord gaat met de vertraging.

In deze brief, opgesteld vijf weken na het overleg van 14 juni, schrijft Meesters fijntjes dat de gemeente nog steeds wacht op de brief van Boverhoff ‘die reeds enkele malen is toegezegd.’

Ondanks de dreigende taal over en weer komt het niet tot rechtsprocedures. Er wordt gepolderd. Er wordt gepraat.

Veel van die gesprekken vinden plaatsen tussen BOOT en Boverhoff-medewerker Cor Van Wijngaarden.

Boverhof 1.jpg

Sloop locatie Elisabeth (Foto: Rob Lampe)

Op 10 februari 2017 schrijft Nico Kamphorst maar weer eens een brief aan Martijn Nijhof. Hij klaagt dat Boverhoff nog steeds de afspraken niet naleeft en dat de vertraging almaar oploopt. Kamphorst biedt Nijhof nog een kans Als Boverhoff niet voor maandag 13 februari 2017 alle gebreken heeft hersteld dan zal Amersfoort ‘de betreffende werkzaamheden voor rekening van Boverhoff door een derde laten uitvoeren’.

Na deze brieven blijft het vier maanden min of meer rustig. Niets over een boete. Niets over een ander bedrijf dat de sloop verder moet uitvoeren.

Op 15 september 2017 meldt Nijhof zich weer schriftelijk bij de gemeente. Hij gaat ervan uit dat zijn bedrijf ‘ondanks de grote hoeveelheden onvoorzien asbest in de laatst gerapporteerde gebouwen’ de werkzaamheden in week dertig moet kunnen afronden. Hij heeft machines, materiaal en personeel beschikbaar. Nog steeds claimt hij 10% meerkosten vanwege de hoeveelheden asbest die onverwacht zijn aangetroffen.

Op 6 oktober 2017 komt hij per brief terug op die meerkosten. Als de gemeente bereid is om 10% extra te betalen, is hij bereid om de door hem geleden schade door de vingers te zien, schade die is ontstaan door: stilstand materieel, inefficiënte inzet van personeel en materieel, omzetderving en schade en diefstal.  

Illegale asbestverwijdering?

Kort na deze brief escaleert het conflict. Nijhof ontploft als hij op vrijdag 13 oktober laat in de middag van BOOT een mail ontvangt waarin zijn bedrijf wordt beticht van illegale asbestverwijdering. De gemeente dreigt de kwestie te melden bij de Inspectie SZW (Sociale Zaken en Werkgelegenheid).

Volgens Nijhof is sprake van een misverstand doordat zijn projectmanager Van Wijngaarden een mail met de verkeerde bestanden heeft doorgestuurd. De directeur betreurt het dat directievoerder BOOT nooit rechtstreeks contact met hem heeft gezocht.

De kwestie kan voor zijn bedrijf zeer negatief uitpakken, waarschuwt Nijhof: ‘Inmiddels stel ik vast dat ik, vanuit uw organisatie komende geluiden bij derden, verneem dat ‘veroordelingen’ van mijn bedrijf door uw medewerkers al heeft plaatsgevonden. (…) Onze wereld is klein, enige discretie in deze is uw eigen verantwoordelijkheid. Ik wil erop wijzen dat, mocht blijkt dat (onjuiste) informatieverstrekking vanuit uw organisatie leidt tot een afbreukrisico en/of bedrijfsschade in mijn bedrijf, ik u hiervoor verantwoordelijk houdt (sic). Het verstrekken van -onjuiste- inlichtingen en/of communicatie in deze is voor uw eigen rekening en risico.’ Getekend: M. (Martijn) Nijhof.

Hier stopt de briefwisseling die De Stadsbron met een verzoek op de Wet openbaarheid bestuur heeft gekregen. De stukken geven een overzicht van twee jaar ruzie waarin Amersfoort en Boverhoff elkaar van alles beschuldigen. Over en weer dreigt men met rechtszaken, maar hoe is dit conflict afgelopen?

Geheime overeenkomst

‘Er is niet geschikt’, zegt een bron binnen het stadhuis. ‘We hebben samen de rekening opgemaakt van de kosten van het meerwerk en van de beveiliging en daar zijn wij samen met Meander (dat contractueel voor de kosten van het meerwerk van het extra gevonden asbest moest opdraaien -red.) uitgekomen. Wij hoefden niet terug naar de gemeenteraad om extra geld te vragen.’

Navraag bij de gemeente leert dat de gemaakte afspraken in juli 2018 zijn vastgelegd in een overeenkomst. Maar die is geheim.

Daardoor blijven belangrijke vragen onbeantwoord. Heeft de gemeente aan Boverhoff 10% meerkosten betaald? Zo lang de vaststellingsovereenkomst geheim blijft, zullen we het nooit weten.

Op een vraag van De Stadsbron waarom de gemeente Boverhoff wel met rechtszaken heeft gedreigd maar het bij dreigen heeft gelaten, zegt een woordvoerder: ‘Het beëindigen van de relatie met Boverhoff en het aan andere partijen opdragen van de sloop was in tijd en geld een onaantrekkelijk alternatief. Partijen zijn in 2018 ter voorkoming van een rechtszaak een vaststellingsovereenkomst aangegaan waarmee de tussen partijen bestaande verschillen van inzicht zijn weggenomen.’

Zij voegt hieraan toe dat Boverhoff onder druk van de gemeente de sloop heeft voortgezet ‘en inmiddels nagenoeg afgerond’.

De sloop van beide ziekenhuislocaties heeft jaren vertraging opgelopen. In juli 2016 meldde het college in en bericht aan de raad dat Boverhoff in november 2016 met de sloop klaar zou zijn met de sloop van de Lichtenberg. Die sloop is pas nu in de afrondende fase. De locatie Elisabeth zou in de periode oktober 2017 - maart 2017 worden beplant worden, maar de eerste bomen gingen pas december 2018 de grond in.

Liet gemeente zich in de luren leggen?

Heeft de gemeente Amersfoort zich in de luren laten leggen door een sloopbedrijf dat dankzij zijn vaste advocaat veel beter thuis is in het woud van regels rond sloop en asbestsanering?

Gesprekken met mensen in de sloopsector, berichten in de media en vonnissen tonen een patroon: Boverhoff vertraagt de werkzaamheden en legt de schuld daarvan bij de opdrachtgever. Die laatste dreigt wel met rechtszaken, maar zet niet door. Voorbeeld: de gemeente Amersfoort.

Stichting De Goede Woning  (DGW) zette in 2018 wel door. DGW had in 2017, na een aanbesteding, Boverhoff opdracht tot sloop van een flatgebouw gegeven. Het werk liep vertraging op. De woningcorporatie legde de schuld bij de sloper die een reeks afspraken had geschonden. Zo was Boverhoff niet tijdig met de sloop begonnen, was het werk niet achter elkaar doorgegaan, was een bankgarantie niet tijdig verstrekt, een bouwkeet niet tijdig geplaatst en waren verzekeringspolissen niet op tijd aangeleverd. Ook bij dit project had Boverhoff -net als in Amersfoort- asbest aangetroffen dat niet was gezien  door het bedrijf dat de asbestinventarisatie had gemaakt. 

Op 11 april 2018 besloot DGW het contract met Boverhoff gedeeltelijk te ontbinden. De sloper werd verzocht de werkzaamheden direct te staken. Daarop beriep Boverhoff zich direct op zijn retentierecht en deed het bouwterrein op slot.

DGW spande een kort geding aan. Omdat die zaak op 7 mei 2018 werd verloren, ging de woningcorporatie in hoger beroep. Met succes. Op 28 augustus 2018 stelde het gerechtshof in Arnhem DGW in het gelijk. Boverhoff moest binnen veertien dagen het bouwterrein ontruimen en DGW alle documenten overhandigen die de corporatie nodig had om een nieuwe aannemer/sloper te zoeken. De vorderingen van Boverhoff werden door de rechter afgewezen.

De truc om het bouwterrein te bezetten haalde Boverhoff begin 2018 ook uit in de stad Utrecht. In opdracht van studentenhuisvester SSH moest het een oud-PTT gebouw aan de Burgemeester Fockema Andrealaan slopen. Afgesproken was dat de werkzaamheden op 31 december 2017 klaar zouden zijn. Maar volgens Boverhoff zat er veel meer asbest in het gebouw en kon de deadline niet worden gehaald. Ook in 2018 werden termijnen door Boverhoff steevast overschreden. Dat kwam volgens SSH mede doordat de sloper of niet of met te weinig mankracht werkte. Op 19 februari 2018 zegde SSH de overeenkomst op. De studentenhuisvester schakelde beveiligers in en liet het terrein bewaken. Toch lukte het personeel van Boverhoff de volgende dag op het terrein te komen. De sloper stuurde ook eigen beveiligers inclusief een hondenbegeleider. De politie werd erbij gehaald, maar hield zich afzijdig, zo berichtte het AD op 12 maart 2018.

De zaak leidde tot een kort geding waarin SSH stelde dat zijn verlies al was opgelopen tot meer dan een miljoen euro. Boverhoff stelde dat de studentenhuisvester zichzelf met een krappe planning in de vinger had gesneden en daarom van het contract af wilde. 

Boverhof 2.jpg
Sloop locatie Eliabeth (Foto: Rob Lampe)

Op advies van de rechter gingen beide partijen op de gang onderhandelen. Dat leidde na anderhalf uur tot een akkoord. Hoe dat eruit ziet, weet niemand. De aanwezige media moesten de zaal verlaten, de schikking bleef geheim.

In september 2019 legde de gemeente Goirle de sloop op het Van Besouwterrein direct stil. Reden: sloper Boverhoff had enkele voorwaarden van het geldende Bouwbesluit niet uitgevoerd. Er was geen veiligheidsplan ingediend, geen sloopmelding gedaan en er was te weinig rekening gehouden met omwonenden.

Het zijn slechts enkele voorbeelden. Maar een patroon tekent zich af: Boverhoff treft veel meer asbest aan dan het bedrijf dat de inventarisatie deed, had geconstateerd. Vervolgens claimt Boverhoff meer geld vanwege het meerwerk. Opdrachtgevers klagen dat Boverhoff of niet werkt of te weinig mensen en materieel inzet. Er ontstaat een conflict wat meestal in den minne en heel soms voor de rechter wordt beslist. Het zijn verhalen die over andere sloopbedrijven niet of nauwelijks zijn te vinden.

Sloopmiljonair

De conflicten lijken het sloopbedrijf uit Heerde niet te schaden. Integendeel. De Stadsbron bekeek de jaarrekeningen van een aantal grote sloopbedrijven. En wat blijkt: over 2018 maakte geen bedrijf zoveel winst als

Boverhoff. Dat jaar bedroeg het nettoresultaat (na belastingen) 5,7 miljoen euro (in 2017 was dat nog 2,7 miljoen). Het eigen vermogen van Boverhoff steeg daarmee van 6,6 miljoen naar 14,2 miljoen. Eigenaar Martijn Nijhof zag in zijn persoonlijke holding het eigen vermogen met zes miljoen stijgen tot 18,2 miljoen euro. Boverhoff is niet alleen een van de grootste sloopbedrijven van Nederland, het is ook een van best boerende. En eigenaar Nijhof mag zich sloopmiljonair noemen.

Hoe dat kan? ‘Omdat niemand zo hard werkt als ik’, zegt Martijn Nijhof. De Stadsbron heeft met hem afgesproken in een restaurant in de buurt van Utrecht CS. Bij binnenkomst blijkt hij niet alleen: hij wordt vergezeld door zijn advocaat Ali Ben Daoued.

De twee benadrukken dat ze geen trucs uithalen. Dat Boverhoff zoveel aanbestedingen wint, is volgens hen te danken aan de economische manier van werken. ‘En bovendien, we verliezen heus wel eens een aanbesteding’, zegt Nijhof. Dat zijn bedrijf bij sloopwerkzaamheden meer asbest vindt dan van tevoren was gedacht, komt doordat de firma’s die de asbestinventarisaties doen, niet altijd goed werken. ‘En soms is ook moeilijk met het oog vast te stellen hoeveel asbest ergens in zit.’ Dat Boverhoff voor meerwerk wil worden betaald, lijkt Nijhof en Ben Daoued niet meer dan logisch. Het tweetal stelt ook dat met ‘extra asbest’ niet valt te sjoemelen. Bij alle projecten inspecteren onafhankelijke bedrijven of er echt extra asbest in een gebouw is aangetroffen.

Op 10 juli 2019 meldt De Stentor dat Boverhoff de historische Americahal in Apeldoorn niet alleen gaat slopen maar elders weer gaat opbouwen. De verplaatste hal wil Boverhoff gebruiken voor de opslag van eigen machines en materialen.

De sloop had al in volle gang moeten zijn, maar de hal staat er medio december onaangetast bij.  ‘Wij hebben het terrein zes weken later dan gepland overgedragen gekregen van de gemeente Apeldoorn’, zegt een Boverhoff-medewerker op 22 november 2019 tegen De Stentor.

Op een vraag van De Stadsbron ontkent een woordvoerder van de gemeente Apeldoorn dit: ‘Wij hebben het terrein tijdig overgedragen aan Boverhoff. Het was vervolgens aan hen om te bepalen op welk moment ze zouden starten.’

Terug naar Amersfoort. Begin april 2019 stelt de fractie van Amersfoort 2014 schriftelijk vragen aan het College over De Lichtenberg. De partij wil onder andere weten of de vertraging financieel consequenties heeft gehad.

Op 9 mei volgen de antwoorden. En wat blijkt: de sloop van het ziekenhuis heeft inderdaad een vertraging van bijna twee jaar opgelopen. Maar dat nadeel is op Cruijffiaanse wijze veranderd in een voordeel: de afgelopen twee jaar zijn de grondprijzen zo omhoog geschoten dat de gestegen verkoopprijzen van de gronden waarop ooit De Lichtenberg stond de extra kosten van de sloop compenseren.

Dit is deel een in een serie van twee. Klik hier voor deel twee.

Deze publicatie is ondersteund met een bijdrage uit de Regeling Onderzoeksjournalistiek van het Fonds Bijzondere Journalistieke Projecten. Zie www.fondsbjp.nl

bijsluiter

Siem Eikelenboom is freelance onderzoeksjournalist, werkzaam bij o.a. De Stadsbron en onderzoeksplatform Follow the Money. Hij is tevens part-time docent onderzoeksjournalistiek aan de Universiteit van Amsterdam en geeft trainingen en lezingen.

bronnen

Voor dit een artikel is met een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur de briefwisseling tussen de gemeente Amersfoort en sloopbedrijf Boverhoff in handen gekregen. In Utrecht is gesproken met de directeur van Boverhoff en diens advocaat. Verder is gebruik gemaakt van krantenarchieven, openbare bestuurlijke stukken van de gemeente en is gesproken met deskundigen die de asbestsector en het bedrijf Boverhoff goed kennen. De laatsten wilden anoniem blijven omdat ze geen zin hadden met Boverhoff in juridische procedures te belanden. Ook zijn meerdere malen per email vragen gesteld aan de gemeente Amersfoort.

(maak u bekend met uw volledige naam)

opmerkingen

Steun de Stadsbron!

U steunt ons met een gift via IDeal al met een bedrag vanaf 2 euro per artikel.

Draag bij!