Fijn dat onze kinderen weer kunnen voetballen op het veldje naast de IJsselstraat. Kinderen kunnen veilig naar het veldje en vervolgens lekker ballen of wat dan ook. En het is druk! Want ook fitnessclubs komen daar in de avond, de brandweer speelt er volleybal en vlakbij is een populair honden uitlaatveld. Mooi toch: we hebben groen in de wijk en dat moeten we koesteren!
Het Soesterkwartier heeft monumentale bomen – bomen die niet gekapt mogen worden. Gelukkig passen die vaak ook naadloos in een bestemmingsplan. De Groengordel is beschermd gebied en hondenbezitters en tal van wandelaars kunnen daar heerlijk vertoeven, zelfs met het lawaai van de Amsterdamseweg op de achtergrond.
Ik heb een foto van deze unieke bomen aan het hondenveld bij de Dollardstraat toegevoegd. Maar wat blijkt? De gemeente Amersfoort heeft het plan om op dat gedeelte een weg aan te leggen. Hoe bestaat het zult u denken? Maar het bestaat, want waar groen is, kan asfalt komen. De bomen, zelfs de monumentale, vormen feitelijk een hindernis voor autoverkeer en woningbouw.
Het is echt waar: de gemeenteraad wil het plan onderzoeken om de Dollardstraat daar door te trekken naar de Amsterdamseweg. Voorbij met de rust, voorbij met de aaneengesloten gordel, voorbij met monumentaal groen, voorbij met het veilige veld waar iedereen mocht spelen – voorbij met weer een stukje wijkwelzijn.
Wisten de bewoners in het gebied dat dit speelde? Nee. Zijn de bewoners in de straat gehoord? Nee. Krijgen ze een uitnodiging om mee te denken: ja op 24 juni ligt hij in de brievenbus en op dezelfde dag wordt ons verteld wat de bedoeling is. We mogen meepraten vanuit een plan dat er reeds ligt. En maakt de gemeente het meedenken makkelijk? Nee, ben je gek: het illustrerende kaartje over waar ze bulldozers de bomen plat willen laten gooien, delen ze wel met de gemeenteraad maar niet met de betrokken bewoners. Die moeten zelf speuren en zich rot schrikken. En zelf ontdekken dat de gemeente anno 2020 monumentale bomen wil kappen en groen wil asfalteren om de wijk verder te versnipperen.
De brief -we gaan in jullie straat van 500 naar 10.000 verkeersbewegingen per dag en op de koop toe hakken we de bomen om- was op 24 juni verzonden. Voor mij als burger van Amersfoort een schok: hoe had ik zo naïef kunnen zijn om mij in te zetten voor de jeugd van KVVA, als voorzitter van de MR van een school in de wijk, voor het schrijven over kinderen in de wijk voor de wijkwebsite? Ik had moeten waken over de gemeentelijke agenda en moeten zien dat de gemeentelijke asfaltbouwers weer hun ogen op een stuk aaneengesloten groen hadden laten vallen en woest aan het fantaseren waren geslagen. Want dat ze een verkeersprobleem hebben gecreëerd met hun Eemplein en al die hoge flats is duidelijk. En de wijk die winkelaanbod heeft verloren mag opnieuw de oplossing aandragen en de lasten opvangen.
Misschien moet ik even niet moeilijk doen nu Covid19 een nieuwe fase ingaat. Iedereen had het de afgelopen periode moeilijk, ook de ambtenaren die door ontbrekend onderling overleg misschien niet wisten dat ze asfalt tekenden op een plek waar toch echt monumentaal groen staat. Misschien moet ik daar toch enige begrip voor tonen, ieder mens heeft wel eens de kolder in de kop en vergeet dan even dat we samen aan een duurzame toekomst moeten bouwen in een fantastische wijk met helaas het minste groen van Amersfoort.