Grensdokter op Lesbos 1

door Adriaan van Es
25 juni 2019om 9:19u

5d0a5ac779c35.jpgStichting Bootvluchteling vroeg me of ik als vrijwilliger medisch werk zou willen doen in het vluchtelingenkamp Moria op Lesbos.

Als arts (ex-tropenarts, ex-huisarts) en als mensenrechtenactivist voelde ik daar wel voor. Het is daar immers de ‘grens van Europa’, waar vluchtelingen vastlopen op hun vluchtpoging naar Europa, mede dankzij de Turkije-deal.

Ik noem mezelf maar ‘grensdokter’, want dat is het, lijkt me: werken op de grens, verhalen horen over traumatische en dodelijke grensovergangen, werken ‘aan de grens’ omdat niet alles kan wat je zou willen en wat eigenlijk zou moeten kunnen …

Ik ben voor twee weken naar Lesbos vertrokken, nieuwsgierig en ook wel wat gespannen. Ik hoop via de Stadsbron regelmatig verslag te doen van wat ik aan die grens zal tegenkomen.

Voor meer informatie: www.bootvluchteling.nl

Adriaan van Es

Bekijk andere artikelen van de grensdokter op Lesbos in het dossier.

Het jongetje gaat Grâce-a-Dieu heten

Griekse eilanden zijn prachtige en gewilde vakantieoorden. Ze vormen ook een grensgordel van Europa, waar zeer veel vluchtelingen aankomen en opgevangen moeten worden. De Griekse overheid steekt daar veel energie en middelen in, mede geholpen door de EU, als gevolg van de ' Turkije-deal ' die de komst van vluchtelingen naar Europa moet verminderen, en dat ook doet.
Intussen zit Griekenland net als Italie wel met een enorm opvangprobleem opgescheept.

Er zijn intussen vele - ook Nederlandse - organisaties die bijdragen aan het verminderen van vluchtelingenleed, door onderwijs, muziek, sport, en ook medische en psychosociale opvang.
Als voormalig huisarts in Amersfoort en tropenarts besloot ik ook mee te gaan werken bij de Stichting Bootvluchteling. Zij verzorgt een kliniek in de namiddag en avond, als er geen Griekse medische dienst meer aanwezig is.

33394228668_3523d390a8_k.jpg

Op zo'n shift kunnen wel tot 100 mensen zich melden met een veelheid van klachten, vaak van psychologische aard; mensen zijn veelal getraumatiseerd, hebben de vreselijkste dingen meegemaakt in het land van herkomst of op de vluchtreis. Zij zijn vaak de overlevers die het gered hebben. Tussen het horen en behandelen van wonden, infecties en pijnen door hoor je veel verhalen van verlies, kwijtgeraakte familie, eindeloze verveling en wachten op de procedure, altijd maar hopend op een gunstige beslissing.

Omdat ik had laten weten ook Frans te spreken, kreeg ik meteen een hele rij mensen uit DRC (Congo) te zien, mannen, vrouwen en kinderen, allemaal mensen die vele grenzen overgestoken zijn op weg naar een beter en vooral veiliger leven.

Overlevers, vaak heel sterk. Ze lijken vaak hun trauma's weg te drukken en hun hoop en ambitie voorop te stellen. Zoals een man en zijn zeven maanden zwangere vrouw; ik vroeg hen of ze al een naam voor het kind hadden. Ja, dat hadden ze: het zou een jongetje worden, met de naam Grâce-a-Dieu. 

Om grenzen over te gaan moet je veel kracht en ambitie hebben.

    nog geen reacties

(maak u bekend met uw volledige naam)

opmerkingen

Steun de Stadsbron!

U steunt ons met een gift via IDeal al met een bedrag vanaf 2 euro per artikel.

Draag bij!