tags:
2 reacties

Grimlach 3 Pijlenpatroon

door Arjeh Kalmann
22 juni 2018om 11:40u


Het woord krijten, lieve lezers (m/v), telt vele betekenissen. Zo kan iemand die krijt, luidkeels aan het huilen zijn of een kreet aan het slaken zijn. ‘De zuigeling heeft nog lang van de pijn gekreten’, zo meldt mijn digitale woordenboek. Krijten kan ook duiden op een droogprobleem bij het offset printen. Er blijft dan los pigment achter op het papier.

Synoniemen voor krijten zijn blijkens het puzzelwoordenboek: blèren, geluid van jachtvogel,  gieren, gillen, jammerlijk huilen, janken, kalken, krijsen, luid roepen van verdriet, schreeuwen, schreien, wenen en witten.

De Amersfoortse kunsthal KAdE heeft zeventien Nederlandse kunstenaars uitgenodigd om hier te komen krijten. Zij werden begrijpelijkerwijs niet geacht om tot diep in de zomervakantie in de in het Eemhuis verstopte expositieruimtes te komen schreeuwen of huilen (hoewel dat de aandacht van de niets van kunst vermoedende voorbijganger natuurlijk danig getrokken zou hebben), maar om met het materiaal bordkrijt eigentijdse kunst te maken. Het resultaat spreekt zeer tot de verbeelding, de landelijke pers heeft de tentoonstelling zeer positief beoordeeld. Conservator  Judith van Meeuwen heeft ook jonge Amersfoortse kunstenaars de kans gegeven hun krijtkunsten te tonen, hetgeen welhaast een wonder mag heten gezien de (ivoren) torenhoge ambities van museumdirecteur Robbert Roos. 

Er is ook een stoepkrijtdag aan verbonden waarbij het Eemplein omgetoverd werd tot één groot, kleurrijk krijtkunstwerk. Het voordeel van dit materiaal is dat het na een paar fikse regenbuien verdwenen is. Niets vergankelijker dan een krijttableau op de stoep. Daar zijn diepe kunstbespiegelingen bij te maken.

Het zou mooi zijn als de organisatoren van de jaarlijkse avondvierdaagse van Amersfoort bij Judith van Meeuwen in de leer gaan. Want de vrijwilligers van dit wandelevenement, waarvan de belangeloze betrokkenheid bij de sportieve ontwikkeling van de jeugd niet voldoende geprezen kan worden, trekken er ieder jaar weer op uit met een pot witte verf waarmee ze de richting van de wandelroute op straat kalken. De oude pijlen van het jaar ervoor staan nog volop de weg te wijzen, als er voor het nieuwe jaar alweer pijlen worden bijgekalkt. Je zou denken dat de route ieder jaar ongeveer hetzelfde is, maar wie het pijlenpatroon bestudeert, ziet dat dat niet zo is. Waar de kinderen het ene jaar naar links moeten, moeten ze het jaar erop naar rechts of rechtdoor. Amersfoort wordt zo één groot grafity-kunstwerk. Ik vind dat eerlijk gezegd om te krijten.  

De gemeente die doorgaans streng optreedt tegen grafityspuiters (behalve als ze een mooi portret van Anne Frank produceren, want dat wordt het zelfs met gemeenschapsgeld gerestaureerd…) laat de kwistig met de verfkwast spattende routeplanners van de vierdaagse ongemoeid. Misschien moet Hans Buijtelaar, de nieuwe wethouder van wandelevenementen, in de voorwaarden van volgend jaar opnemen dat de wegaanduidingen voortaan met bordkrijt worden aangebracht.

 

(maak u bekend met uw volledige naam)

opmerkingen

Steun de Stadsbron!

U steunt ons met een gift via IDeal al met een bedrag vanaf 2 euro per artikel.

Draag bij!