Tom en Roxane zitten nu twaalf dagen in quarantaine, in
hun hotel in Peru. De frustratie slaat toe, ondanks de medische urgentie lukt
het maar niet om in aanmerking te komen voor een vlucht naar Nederland. Hieronder
hun verslag.
Het is 28 maart, ondertussen zitten we al 12 dagen in het
hotel en nog is er geen uitzicht op een terugvlucht. Hoe lief Tom en ik elkaar
ook vinden, na 12 dagen niks doen begint de verveling wel op te spelen.
We hebben het hotel nog steeds voor ons zelf en koken om
de dag met onze 2 Zwitserse hotelgenoten. Gister hebben we ze kennis laten
maken met hutspot, een lekker Hollands recept. Hiervoor zijn we naar de markt
geweest en dit was het uitje van de week. We hebben onze ogen uitgekeken hoe ze
alles bereiden en verpakken.
Na 12 dagen is er nog geen zicht op een vlucht naar huis.
Wij volgen alle groepsapps, nieuwsuitzendingen in Nederland en e-mail dat soms
oploopt tot 100+ berichten per uur.
We horen natuurlijk dat er van alle kanten hard gewerkt
wordt om ons terug te krijgen. De KLM, de ambassade in Nederland en de
ambassade in Lima. We bedanken jullie natuurlijk allemaal hartelijk, maar wat
we niet begrijpen is....
Na vele e-mails en telefoontjes komt er uiteindelijk geen
reactie meer.
Wij zitten hier met een medische urgentie, waarvoor we
zelfs een brief van de neuroloog hebben. De eerste dagen werd dit heel serieus
genomen en leek er snel een oplossing te komen. Maar 12 dagen later zitten we
hier nog. Het ergste van alles is dat om ons heen steeds meer mensen vertrekken
zonder deze urgentie.
12 dagen, 24 uur per dag zijn wij aan het afwachten wat
een ander voor ons geregeld heeft. Wij vinden het erg lastig om van anderen
afhankelijk te zijn en zelf niks te kunnen doen.
Tom & Roxane
Uit Hoogland
Meer persoonlijke verhalen over de gevolgen van de Covid-19 pandemie vind u hier.